ลิเก

การแสดงพื้นบ้านอย่างหนึ่งที่ได้รับความนิยมกันแพร่หลาย มีเครื่องแต่งกายที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ ผู้แสดงฝ่ายชายจะนุ่งผ้าจูงกระเบนที่มีสีสันงดงาม สวมเสื้อที่มีลักษณะคล้ายเสื้อกั๊กที่ประดับเพชรพลอย คาดสายสังวาลย์ และมีสายคาดศรีษะที่ประดับด้วยเพชรเช่นกัน ส่วนนักแสดงหญิงนิยมนุ่งชุดกระโปรงยาวคล้ายชุดราตรี

การแสดงลิเกจะแสดงเป็นเรื่องความรักและการแก้แค้น ตัวแสดงมักจะมี 2 ฝ่าย ถ้าเป็นเรื่องจักร ๆ วงศ์ ก็มักจะแบ่งเป็น 2 เมือง และเรื่องมักจะเป็นการต่อสู้รบกันระหว่างเมือง หรือถ้าเเป็นเมืองเดียวก็จะเป็นการแย่งชิงราชสมบัติเป็นส่วนใหญ่ แต่บางครั้งก็เป็นเรื่องแบบชาวบ้านก็มี

ตัวแสดงหลักของลิเกก็จะมี พระเอก นางเอก ตัวโกง ตัวนาอิจฉา ตัวตลกมักเป็นฝ่ายชาย ถ้าเป็นผู้หญิงก็มักเรียกกันว่านางกะแหล่ง นอกจากนี้ก็จะมีตัวประกอบทั้งหญิงและชาย เมื่้อมีการต่อสู้กันของฝ่ายชายก็จะใช้ดาบที่ทำจากเหล็กซึ่งจะมีเสียงดังและประกายไฟหากดาบกระทบกัน บางคณะมีการรำดาบโชว์ด้วย แต่ปัจจุบันหาดูยากแล้ว

เครื่องดนตรีที่ใช้ในการแสดงลิเกก็จะเป็นเครื่องปี่พาทย์ ก่อนการแสดงก็จะมีการโหมโรง และการออกแขก นักแสดงก็จะต้องออกมาโชว์ตัวและช่วยกันร้องเพลงออกแขก ส่วนในเวลาแสดงนักแสดงก็ต้องร้องกลอนซึ่งเป็นกลอนที่แต่งกันเองบ้าง จำกันต่อ ๆ มาบ้าง เครื่องดนตรีปี่พาทย์ก็จะต้องทำทำนองและตีรับตีส่งด้วย

โรงลิเก หรือบางคนอาจจะเรียกว่าเวที ยกพื้นสูงพอประมาณ จะแบ่งเป็น 2 ส่วน กั้นไว้ด้วยฉากลิเกที่เขียนเป็นรูปลักษณะคล้ายกับท้องพระโรง ส่วนใหญ่ใช้ฉากเดียวตลอดเรื่อง แต่บางครั้งก็มีการเปลี่ยนฉากโดยใช้เทกนิคม้วนขึ้นหรือปล่อยลง ด้านหลังฉากก็จะเป็นที่แต่งตัวและที่พักนักแสดงที่ยังไม่ถึงคิว ส่วนด้านหน้าฉากก็จะเป็นพื้นที่แสดง ซึ่งจะมีตั่งตัวใหญ่วางไว้กลางเวทีสำหรับให้นักแสดงนั่งเมื่อเป็นบทที่ต้องนั่ง